Owen in het ziekenhuis

Vanmiddag is Owen gevallen en heeft zich met beide handen opgevangen. Resultaat: twee gebroken polsen. De ene is zo erg gebroken dat er een operatie voor nodig was om alles weer op zijn plek te krijgen.

Vanmiddag rond een uur of half 4 is het gebeurd. Net deze middag kwam een vriendje, Clement, voor het eerst spelen. Omdat al snel duidelijk was dat minstens een van zijn polsen gebroken was, wilde ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Achteraf had ik een ambulance moeten bellen maar daar heb ik geen seconde aan gedacht.
Omdat de moeder van Clement niet te bereiken was, heb ik de buurvrouw gevraagd om op Clement te passen tot zijn moeder hem kon komen ophalen. Max en Stan zijn ook thuis gebleven en ik met met Owen naar het ziekenhuis gereden.
Zoals altijd als een van de kinderen iets heeft, was Leon niet thuis. Hij was ´even´ naar Parijs gereden om zijn paspoort te verlengen. Hij heeft natuurlijk via de telefoon contact gehouden met Max en Stan en rond 19 uur was hij ook in het ziekenhuis.

Op de eerste hulp werden we redelijk snel geholpen. Eerst foto´s maken, daarna naar de behandelkamer om gips te krijgen aan de linkerarm en om hem klaar te maken voor de operatie. Het is allemaal heel vlug gegaan. Al om 20 uur ´s avonds is hij richting de operatiekamer gereden. Owen vond het allemaal erg interessant en is met een lach op zijn gezicht de operatiekamer in gereden. Wij mochten hem bij de deur een kus geven en daarna op hem wachten.

Rond 22 uur kwam Owen weer terug naar zijn kamer met aan beide armen prachtig mooi groen gips. Nog een beetje suf van de narcose maar blij dat hij ons weer zag. In Frankrijk is het heel gewoon dat een van de ouders bij de kinderen blijft slapen. Dat heb ik dan ook gedaan. Owen was erg onrustig, zat vol vreemde verhalen en had het erg druk om die duidelijk te maken. Midden in de nacht nog even tv gekeken en tegen de ochtend viel hij dan eindelijk in slaap. En ik ook.

De volgende ochtend mocht Owen weer wat eten en begon het wachten op de dokter. Uiteindelijk kwam de dokter rond een uur of 10 en hij vertelde dat de operatie goed verlopen was en dat het gips er minstens 4 weken om moest blijven. Owen mocht dezelfde dag naar huis maar eerst werden er foto´s gemaakt van zijn polsen. Rond een uur of 2 verlieten we eindelijk het ziekenhuis.

Eenmaal thuis werd duidelijk dat Owen toch wel heel weinig kan met twee armen in het gips. De eerste dagen heeft hij veel pijn gehad maar gelukkig hielpen de medicijnen erg goed. De eerste week heeft hij bij ons op de kamer geslapen. Hij kon niet eens zelf aan zijn neus kriebelen!
Het toeval wilde dat Owen net voor de vakantie gevallen is. Zelf had ik de eerste week van de vakantie ook vrij en dat kwam nu wel heel goed uit. Owen kon niets zelf; bij alles moest hij geholpen worden. Eten, drinken, plassen, kriebelen, hem ophijsen als hij onderuit gezakt was op de bank, zijn armen verleggen, enz.
Na een weekje ging het stukken beter en zijn we zelfs een paar dagen naar Nederland geweest. En samen met Mette heeft hij in de ballenbak gespeeld! Hij had wel veel bekijks! Ook het spelen op zijn ds ging weer en dat was een grote uitkomst voor hem en voor ons. Kon hij ook met iets spelen.

Na de vakantie is hij weer naar school gegaan. Met wat kleine aanpassingen gaat dat heel goed. Hij eet wel thuis omdat hij dat nog niet goed zelfstandig kan.

Inmiddels zijn we op controle geweest in het ziekenhuis en alles ziet er nog goed uit. Woensdag 9 april mag het gips eraf en de pinnen uit de rechter pols gehaald. Dan kan Owen eindelijk weer tekenen want dat mist hij heel erg!